بسم الله الرحمن الرحیم
🎙️صوت جلسه
موضوع: شرح حدیث معراج(2)
💬 #چکیده_سخنرانی
#توکل (۲)
🔻اولین سوالی که پیامبر اکرم(ص) در معراج از خداوند می پرسد این است که یا «رَبِّ! أَىُّ الأَعمالِ أَفْضَلُ؟».
◻️ در این تکلم خداوند با پیامبر،واسطه در کار نیست و الفاظ و مفاهیم حاجب نیستند اما وقتی برای ما می خواهند بیان بکنند الفاظ و صورت ها ایحاد می شود.
«فَقالَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ: لَیْسَ شَىْءٌ أَفْضَلَ عِنْدی مِنَ التَّوَکُّلِ عَلَىَّ، وَالرِّضـا بِما قَسَمْتُ»
◻️ ارزش هر عمل به فاعل آن است. در این صورت انسانی که فاعلیت خودش را واگذار می کند به خدا به این صورت که خدا را وکیل خودش قرار می دهد، در این صورت این فعل او، فعل خدای سبحان می شود.
تفاوت فعل خدا با بقیه افعال به نسبت نامتناهی با یک عدد است اگرچه آن عدد خیلی زیاد باشد ارزش آن در برابر نامتناهی صفر است.
امام خمینی (ره) در توکل، مومنین را سه دسته می کنند:
1️⃣ یک دسته عامه موحدین هستند که در آنها رائحه ای از توکل وجود دارد. نشانه آنها این است که نسبت به امور آخرتی بسیار اهل توکل هستند و می گویند اگر در کارمان کوتاهی کردیم، خدا بزرگ است. اما در عالم دنیا کاملا به اسباب متکی هستند.
◻️ توکل هم سبب درونی را در انسان اصلاح می کند که از چیزی ترس دارد یا اعتماد به نفس ندارد از این جهت که به سببی اتکا کرده است که تمام اسباب به دست اوست ترس او نیز از بین می رود و هم سبب بیرونی را اصلاح می کند و موانع را از میان برمیدارد.
2️⃣ دومین دسته علم پیدا کرده اند به اینکه خدا همه کاره است و عالم و قادر و جواد و رحیم است اما این در قلبشان وارد نشده است. اینها در مورد توکل خیلی خوب صحبت می کنند و استدلال می آورند ولی وقتی به مرحله عمل می رسد، هراسشان از همه بیشتر است.
◻️ علم برای عمل علت معدّ است ولی علت تامه نیست برای همین خیلی اوقات انسان چیزی را می داند ولی نمی تواند آن را به مرحله عمل برساند.
◻️ نباید به اسباب پشت کرد بلکه باید از اسباب عبور کرد. پشت کردن به اسباب یعنی آنها را ندیدن اما عبور کردن از اسباب یعنی دیدن اسباب ولی از آنها به ذی سبب برسیم. مانند اینکه کسی با خط بسیار زیبایی بنوسید و کسی بگوید این قلم چقدر زیبا می نویسد!! چقدر این نگاه حقیر است!!! که قلم را ببیند ولی دست و نفسی که این را می نویسد را نبیند!
3️⃣ طایفه سوم که تصرف حق را به قلوب نیز رسانده که باور دارند مالک اشیا اوست.
«حَسبی مِن سُؤالی عِلمُهُ بِحالِی»
◻️ این سه مرتبه در جایی است که قلب واقع در کثرت است و هنوز خودش را میبیند ، خدا را می بیند، فاعلیت خدا را می بیند ولی فاعلیت خودش را واگذار می کند به خدا.
🗓 ۷ دی ۱۴۰۱
