حضرات معصومین علیه السلام همیشه گرفتار بودند:
یا محصور بودند یا محبوس بودند
به گونه ای که نمی گذاشتند با حضرت معصومین با مردم حرف بزنن و مردم را نیز منع می کردند فلذا برای پیش برد اهداف خودشون که معارف و شناخت هستی است ، دست می زدند. گاهی درس می گفتند مثل امام صادق و امام باقر (علیهم السلام) گاهی شاگردان مخصوصی را تربیت می کردند مثل حضرت موسی بن جعفر و امام رضا (علیهم السلام) گاهی اوقات دست می زدند به دعا ، به زیارتنامه ؛ گمان نکنید این زیارت نامه را می توان با لق لقه ی زبان گفت و سلام داد : السلام علیک یا علی بن موسی الرضا یا مثلا وقتی میگی «السلام علیک یا ثار الله» افق این سلام خیلی بلند است ؛و معنای «ثار الله» خیلی فوق العاده است؛یعنی خونی که فقط و فقط خدا باید انتقامش را بگیرد و هیچ نمیتواند این انتقام را بگیرد.
